Chciałbym potrafić pisać. Mam te pomysły, ale nigdy nie wydaję się być w stanie ująć je w słowa.

Godzina mija za godziną, dzień za dniem, tydzień za tygodniem... Nigdy nie zrozumiem dlaczego czas ucieka tak szybko.
Chyba każdy zna to uczucie, gdy cierpi sie przez własną głupotę. Ja znam, doskonale. I gdy pojawiła sie nadzieja na naprawienie błędu, taka kolejna szansa -wszystko legło w gruzach, znowu przez moją głupotę.
Niestety muszę cierpiec za błędy z przeszłości. 

Po prostu jest tak, jak naprawdę miało być.

Ale ja nie chcę żeby tak było! 

Zwyczajnie, tak po prostu... Nie wiem co mam robić.

Najgorsze jest to, że nie mogę zrobic już nic.

Brakowało mi Cię, wiesz?
Tęskniłam, tak bardzo tęskniłam. Ty też?

Bo tak naprawdę jestem uzależniona od Ciebie, 

a z każdym dniem uzależniam się jeszcze bardziej.
- Jak to możliwe? - pytam sama siebie.
Ale jesteś, teraz czuję Twoją obecnośc.
I  jestem trochę weselsza, nawet częściej sie uśmiecham.
Może nie jest jak kiedyś, ale przecież zawsze jutro może byc lepsze od dzisiaj, 

prawda?

A tak ogólnie, zaczynam nie ogarniac tego syfu, który mnie otacza.
Chwileczkę... 

Jednak gubię się w tym wszystkim.

Niedzielne zakupy, nie zapominając o wczorajszym wyjeździe to całkiem miło spędzony czas, zobaczymy co przyniosą kolejne dni...