Jeszcze dalej idę sam. Jeszcze dalej trzeba iść!

Kolejna jakże cudowna niedziela. -.- Po wywiadówce w domu cicho. Rodzice nic nie mówili o ocenach. No i bardzo dobrze. Dzisiaj w kościele już setny raz mnie zamuliło i to na samym początku. Czułam jak  nogi w kolanach mi się uginają, do tego zawroty głowy. Myślałam, że wyjdę. W piątek tato zwolnił mnie po dwóch lekcjach. Czy pani nie może zrozumieć, że nie mogę biegać po schodach ? Zawsze kręci mi sie wtedy w głowie i upadam. Jeszcze co jeden to jakoś daje rade, ale zbiegać co dwa ? Po pierwszej części rozgrzewki wracamy na korytarz. Pani każe robić skłony a ja.. nie mogę nic. Przyśpieszony oddech, bolące serce, zawroty głowy w maksymalnym tempie. Zaraz zemdleje. Na następnej lekcji widziałam jedynie wielkie białe plamy. Tak źle to się jeszcze nigdy nie czułam. Sobotni wieczór spędziłam na dluuugim spacerze. Chyba je po lubie, bo dzisiejszy zachód słońca również chce oglądać siedząc na jakimś polu, daleko od domu. Mój aparat dostanie sie do naprawy aż w czerwcu, czyli nie będzie mi towarzyszył na majowej wycieczce. Super.