One Day Too Late

Nie rozumiem tych ludzi. Na wycieczkę nad morze w tamtym roku z klas drugich było tyle chętnych, miejsc jedynie 45, więc wiele osób nie pojechało. W tym roku ciężko nazbierać te 40 osób z całej szkoły. Przez pięć lat jakoś jeździli na kolonie, teraz nagle uznali, że skoro byli to już nudno i nie jadą. No zwariuję, akurat na ten ostatni rok.  Anka truje mi tu głowę o pokojach na wycieczce, wydaje mi się, że chce mnie trochę wziąć na litość, mówiąc cały czas'chce mieć z tobą, ale wiem, że ich nie zostawisz'. ICH- czyli moje koleżanki z klasy. Jak by nie było, zawsze trzymamy sie razem, od przedszkola. Nie chce na nie wypiąć dupy i zostawić je na lodzie. Nie rozumiem tej 'paniki', wycieczka dopiero za miesiąc czy nawet dwa, ale nie chce.. Chcę żeby pani ją odwołała, nie mam ochoty na nią jechać, ale nie da rady się wypisać. Szkoda mi też tych 500 zł na które rodzice ciężko pracowali. Wolałabym dostać coś, lub zeby mi do czegoś dołożyli. Pech chciał, że nie mam nawet z kim siedzieć. Każdy ma jakąś parę. Nie przeszkadza mi to, że większość osób mnie nie lubi, wręcz lata mi to. Usiądę sama, na pewno znajdę wolne miejsce. No i jeszcze to, że wyjazd będzie o 22 i rano mamy byc na miejscu.. Chyba zacznę się modlić o to, by pani jutro przyszła i powiedziała nam ' NIE MA CHĘTNYCH, NIE MA WYCIECZKI, ZREZYGNOWAŁAM'. Koniec tego użalania, dobranoc.